Η ορεινή περιοχή της Νωνάκριδας τ. επαρχίας Καλαβρύτων, είναι άκρως ιστορική, τόσο από την αρχαία μυθολογία, την προεπαναστατική εποχή, όσο και από την νεότερη ιστορία.

Αποτελείται από εννιά μικρά γραφικά χωριά: την Ζαρούχλα (κεφαλοχώρι με φυσική ομορφιά και βλάστηση), το Σόλο ή Σόλος, το Μεσορούγι, τα Βουναριάνικα (πλησίον ύδατα στυγός), την Περιστέρα, το Αγρίδι, τα Χαλκιάνικα (παλαιά Ακράτα), το Βουνάκι και την Αγ. Βαρβάρα.

Ιστορική περιοχή γνωστή όμως σε λίγους. Από την μυθολογία γνωστή για τα Ύδατα της Στυγός στους πρόποδες του Χελμού ή "Αροάνια", την Νωνάκριδα κόρη του βασιλιά της Αρκαδίας Λύκαονα από όπου και το όνομα της περιοχής. Κατά τον μεσαίωνα και την οθωμανική κατοχή, γνώρισε μεγάλη ακμή λόγω της μεγάλης κτηνοτροφίας, αγροτικής καλλιέργειας και βιοτεχνίας (οικοδομικά υλικά, ξυλεία, ορυκτά κ.λ.π.).

Λόγω του δυσπρόσιτου της περιοχής δεν υπήρχε Τούρκικη απόλυτη κατοχή παρά μόνο είσπραξη των φόρων. Για να απαλλαγούν από αυτό οι τοπικοί άρχοντες και οπλαρχηγοί από αγανάκτηση αποφάσισαν να στήσουν ενέδρα στους φοροεισπράκτορες και να τους εκτελέσουν, στις 14 Μαρτίου 1821 στην θέση "Πόρτες Αγριδίου", απέναντι από την λίμνη Τσιβλού η οποία τότε δεν υπήρχε. Το επεισόδιο αυτό υπήρξε μια αφορμή για την κύρηξη της επανάστασης του 1821 στα Καλάβρυτα.

Στην νεότερη ιστορία η περιοχή αρχίζει να φθίνει μετά την λήξη του εμφυλίου, να εγκαταλείπεται και να παρακμάζει μέχρι το εγχείρημα και το όραμα του πολιτικού μηχανικού κ. Κωνσταντίνου Αγγελή να της δώσει μια τουριστική αξιοποίηση με την αγορά και αναπαλαίωση του μοναδικού εναπομείναντα πυργόσπιτου και την μετατροπή του σε παραδοσιακό ξενώνα.